Ik heb eerst afbeeldingen opgezocht van wachtende mensen. Ik
had al een aantal plaatjes uitgekozen toen ik opeens dacht aan een toneelstuk
dat ‘Wachten op Godot’ heet. Het is een toneelstuk uit 1953 uit een tijdperk
dat in de kunst nu ‘absurd’ wordt genoemd. Het was een tijd waarin kunstenaars
zich afvroegen wat kunst nou kunst maakte. Als ik een gele lijn op een wit doek
schilderde was dat dan kunst? ‘Wachten op Godot’ gaat over 2 mannen die
ongeveer een uur lang aan het wachten zijn op een persoon die Godot heet. Maar uiteindelijk
komt Godot helemaal niet. De kunstenaar wilde hiermee duidelijk maken dat kunst
niet altijd over iets hoefde te gaan.
Ik heb over dit toneelstuk gelezen vorig jaar op school. Ik
vond het toen al een erg gek idee en was het niet eens met de kunstenaar. Ik
vind dat kunst altijd een betekenis moet hebben en als je als kunstenaar niet
een reden hebt waarom je iets hebt gemaakt, dan is het voor mij geen kunst.
Omdat ik het idee niet uit mijn hoofd kreeg besloot ik om een van de twee
mannen te boetseren die in het toneelstuk voorkwamen.
Vorm:
Ik ervoor gekozen om mijn kleimannetje te laten zitten om
het ‘wachteffect’ te versterken. Ook heb ik de armen op zijn schoot geplaatst
om hem een beetje een geduldig effect te geven. De hoed en stropdas zijn er om
duidelijk te maken wie het is en uit welke tijd hij komt. Ik vond het ook een
goed idee om de hoed en stropdas van witte in plaats van rode klei te maken
zodat het goed opviel.
Materie:
Houtskool (voor de schetsen)
Rode en witte klei
Plankje
Water
Papier
Materiaal voor het gladstrijken en uitsnijden van de klei
Stof met gaatjes erin voor de stropdas
Beschouwing:
Het toneelstuk ‘Wachten op Godot’ heeft mij geïnspireerd om
dit te maken. Ik heb deze foto gebruikt:
Werkwijze:
Ik heb toen ik klein was wel erg veel gekleid maar sinds ik
6 was eigenlijk niet meer. Dus ik vond het een erge leuke uitdaging om het weer
eens te proberen. Ik had vooral veel moeite met het boetseren van de benen. Die
hadden steeds de neiging om af te breken dus ik moest steeds meer klei eraan
plakken om ze te verstevigen. Ik had eerst de benen over elkaar gedaan, maar om ze gewoon naast elkaar neer te zetten was veel steviger. Dus heb ik toch voor het tweede gekozen. Achteraf gezien was het misschien makkelijker
geweest om hem uit één geheel te maken.
Onderzoek:
Ik ben begonnen met het lichaam en hoofd uit één stuk te
maken. Daarna heb ik de armen en benen apart eraan geplakt. Ik heb voor de
stropdas gaas gebruikt om duidelijk te maken dat het niet een onderdeel van
zijn lijf was. Ik heb tijdens het vormen van het lichaam tussendoor steeds
alles gladgestreken zodat het in een keer goed zat en ik dat niet achteraf nog
hoefde te doen.
Wat vind je geslaagd?
Wat vind je geslaagd?
Waar ik zelf erg trots op ben zijn zijn hoed en stropdas. Ik vind ze erg goed gelukt en vind dat het helemaal past bij de man uit 'Wachten op Godot'.
Wat kon beter?
Beter kon dat het misschien beter was geweest om hem uit één geheel te maken en niet armen en benen apart erop plakken. Dan was hij wat steviger geweest.
Wat kon beter?
Beter kon dat het misschien beter was geweest om hem uit één geheel te maken en niet armen en benen apart erop plakken. Dan was hij wat steviger geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten